Test butów Garmont Vetta EVO GTX

Testowałam ten model latem i jesienią, nawet w ekstremalnych warunkach:

• podczas 80-kilometrowej przeprawy przez góry Islandii,
• na via ferratach w Dolomitach
• a dwa miesiące później, w warunkach prawie zimowych, znów w Dolomitach, podczas wędrówki.

Pokazano, jak buty sprawdzają się w różnych warunkach i jak sprawdzają się techniczne właściwości obiecuje producent.

Na Islandii założyłam buty Garmont VETTA EVO GTX prosto z pudełka i ruszyłam w trasę. Nie ślizgały się, nie trzeba było się do nich przyzwyczajać. Trochę się tego obawiałem, ale ostatecznie buty naprawdę mnie zaskoczyły. Nie obcierały, nie uciskały, nie powodowały pęcherzy i tak przyjemnie towarzyszyły mi przez śnieg, błoto, pustynie wulkaniczne, skalisty teren i strumienie aż do mety.

Twardość podeszwy okazała się idealnym kompromisem. Jest wystarczająco twarda, aby izolować od kamienistego i nierównego terenu, ale jednocześnie wystarczająco elastyczna, aby można było pokonywać długie odcinki po płaskich, twardych nawierzchniach bez bólu stóp.

Moje obawy dotyczące deszczu i wilgoci nie potwierdziły się – dzięki membranie GORE-TEX Performance Comfort moje stopy pozostały suche nawet po całym dniu ulewy i przepłynięciu przez kilka małych islandzkich strumieni. Jednocześnie membrana dobrze odprowadza wilgoć, więc moje stopy się nie pociły ani tutaj, ani nawet latem w górach.

Był początek sierpnia, ale na via ferratach czekała nas śnieżyca.

To właśnie tutaj ujawnił się największy atut butów – przyczepność. Podeszwa Vibram Maton trzymała się na mokrych skałach i śniegu, a buty były stabilne zarówno na małych schodach, jak i na pełnym stąpnięciu.

Gruz, błoto, skała, rumowisko – stawiały czoła wszystkiemu bez poczucia niepewności. W terenie, gdzie mogłem polegać tylko na czubku, trzymały się jak gwoździe.

Moją specjalnością są potykanie się, a nawet bez tego moje buty dają niezły wycisk na via ferratach i w terenie wysokogórskim. Dlatego muszę podkreślić solidność butów i gumową powłokę, która chroni je przed uszkodzeniami i zapobiega utknięciu palców.

Podczas naszej jesiennej wędrówki szliśmy już w śniegu i temperaturach poniżej zera. Mimo że miałam na sobie tylko lekkie skarpety z wełny merino, nie było mowy o zimnych stopach. Podobnie jak na Islandii, gdzie temperatury spadły do -5°C, buty wytrzymały nawet w chłodne dni bez potrzeby stosowania mocnego ocieplenia. Można więc śmiało mówić o butach całorocznych – ale uwaga, nie na raki, bo buty są na to za miękkie.

Jedynym słabym punktem, jaki odkryłam podczas testów, są sznurowadła. Dla mnie buty mają bardzo ważny system sznurowania aż do palców. Dzięki temu palce i stopa wraz z podbiciem są ładnie wzmocnione. Jednak niezależnie od tego, jak je wiązałam, zawsze stopniowo się luźno luzowały w okolicy kostki – nigdy nie rozwiązywały się całkowicie, ale siła mocowania kostki zanikała. Nie jest to problem z konstrukcją buta, a raczej producent mógł wybrać inne sznurowadła. Na szczęście jest to szczegół, który można łatwo rozwiązać, wymieniając je.

Garmont VETTA EVO GTX Lady okazały się bardzo wszechstronnymi butami, łączącymi pewność techniczną na via ferratach z komfortem na drogach dojazdowych. Szczególnie cenię je za uniwersalną twardość, doskonałą przyczepność, niezawodną wodoodporność, możliwość sznurowania do palców i niską wagę – nawet po kilku kilometrach prawie ich nie czułem na stopach i w żaden sposób mnie nie obciążały.